Cookoovaya - Πέντε chef πίσω από μια ανοιχτή κουζίνα!

Πέντε καταξιωμένοι chef συμπράτουν και ανοίγουν πριν δυο χρόνια τέτοια εποχή την "Cookoovaya", ένα εγχείρημα που θα συζητηθεί πολύ, θα αποκτήσει φανατικό κοινό και για αρκετό καιρό θα έχει λίστα αναμονής για κράτηση.  Όλοι αναρωτιούνταν πριν το τρανταχτό opening, πως θα καταφέρουν να συνδυαστούν πέντε chef στην ίδια κουζίνα και ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα.
Ο Καραθάνος (πρώην chef στο Hytra), ο Κοσκινάς (πρώην σεφ στο Αλάτσι και στο Milos), ο Ζουρνατζής (πρώην chef στο Cuccina Povera) και οι αδερφοί Λιάκου, ιδιοκτήτες και chef του Base Grill & του Τραβόλτα.  Όλοι μαζί πίσω από την ανοιχτή στο κοινό κουζίνα, πετυχαίνουν την επαφή με τον κόσμο και βάζουν όπως λένε την ψυχή τους σε κάθε πιάτο.
Εγώ ως απλή μαγείρισσα και blogger, θεωρώ ότι πέτυχαν το στόχο τους και άφησαν άφωνους όσους πίστευαν ότι αυτή η ιδέα δε θα προχωρήσει· οι καθ'ύλην αρμόδιοι και γευσιγνώστες, έχουν δοκιμάσει και γράψει τα καλύτερα για το εστιατόριο.
Από τότε που άνοιξε μέχρι σήμερα, το έχουμε επισκεφθεί αρκετές φορές και πάντα στα πιάτα, υπάρχει μια μαγειρική ωριμότητα· τίποτα κραυγαλαίο, ούτε καμιά προσπάθεια εντυπωσιασμού.  Ως πελάτης, μπορείς να αναγνωρίσεις τη δημιουργικότητα μέσα από μια απλή αλλά μοναδική χορτόπιτα ή ένα κόκκορα παστιτσάδα που το χοντρό μακαρόνι γεμίζει από τη μους του κόκκορα.
Μπορείς να ανακαλέσεις μνήμες και αναμνήσεις από την κουζίνα της γιαγιάς μέσα από ένα εξαιρετικό μεδούλι που σερβίρεται με φρυγανισμένο ψωμί, λίγο μαϊντανό και ελάχιστο κρεμμυδάκι.
Οι γεύσεις απευθύνονται σε ώριμους ουρανίσκους που φτάνουν στα όρια της ηδονής!
Ο κατάλογος χωρίζεται σε πέντε κατηγορίες, όσοι κι οι chef του εστιατορίου:
* Σαλάτες - Κρύα πιάτα και ωμά
* Ξυλόφουρνος
* Τηγάνι και κατσαρόλα
* Κάρβουνα
* Γλυκά

Το καλωσόρισμα είναι ένα πιατάκι με βούτυρο εξαιρετικής ποιότητας και πάνω του τρίμμα αυγοτάραχο.  Το απολαμβάνετε με τριών ειδών ψωμιού, το ένα εξ'αυτών από χαρούπι με χοντρό αλάτι.
Το tartare από βοδινό φιλέτο με λάδι καπνιστής πιπεριάς, νιώτικο τυρί και τσιπς με μελάνι σουπιάς, είναι πιάτο υψηλού επιπέδου.  Εξίσου καλό, το carpaccio από μπούτι βοδινό με gorgonzola και vinaigrette τρούφας.
Η ανοιχτή πίτα με τρούφα, μανιτάρια με κρέμα, βοδινό φιλέτο και τραγανά κρεμμύδια είναι ένα πιάτο ρουστίκ αλλά πολύ νόστιμο.
Ο μουσακάς με τη ρευστή μπεσαμέλ, μάλλον μου θυμίζει τον αποδομημένο μουσακά του Καραθάνου στο "Hytra". Χωρίς να φτάνει αυτό το επίπεδο, είναι ένα πιάτο "must" και την τελευταία φορά μας στεναχώρησε το ότι είχε βγει από τον κατάλογο.
Τα μοσχαρίσια μάγουλα έλιωναν και συνδυάζονταν με το κοφτό μακαρονάκι και το νιώτικο τυρί, πολύ καλά.  Τα μανιτάρια δεν πρόσθεταν κάτι στο πιάτο.
Μη χάσετε το μοσχαρίσιο διάφραγμα με πουρέ από μανιτάρια. Συνοδεύεται από άγριο ρύζι, που προσωπικά δεν το αγαπώ αλλά σε άλλους αρέσει πολύ.
Κρατείστε χώρο για γλυκό γιατί δύο από τα γλυκά του καταλόγου είναι απίστευτα.
Πολίτικο τσουρέκι με παγωτό κανέλα και κρέμα μαχλέπι και μπουγάτσα με τραγανά φύλλα, κρέμα βανίλια και παγωτό κανέλα.  Σίγουρα δε μπορείς να αρκεστείς σε μια-δυο κουταλιές!
Η λίστα κρασιών έχει πάνω από 150 ετικέτες και διαθέτουν και τέσσερις ποικιλίες από house-wine που οινοποιούνται στο Δομοκό, στο οινοποιείο Γκιρλέμη.  Στόχος τους είναι να φτάσουν τις δέκα ποικιλίες.
Το φαγητό δεν είναι ο μόνος λόγος που σε κάνει να γυρνάς στην "Cookoovaya".  Έχει άψογο service και παρόλο που η σάλα είναι τεράστια και εξυπηρετούν τουλάχιστον 260 άτομα σε ώρες αιχμής, όλα κυλούν ρολόϊ.  Το μείον για μένα είναι η οχλοβοή από το ετερόκλητο ζωηρό κοινό.
Υπάρχει άνθρωπος που παραλαμβάνει το αυτοκίνητό σας γιατί το parking στην περιοχή είναι πολύ δύσκολο.
Ανοιχτά καθημερινά εκτός Δευτέρας, 13.00 μ.μ. ως 01.00 π.μ.

Χατζηγιάννη Μέξη 2Α, Ιλίσια
Τηλ.: 210 7235005

Αθηναϊκός "Βασίλαινας"... νέο και λαμπερό opening

Σάββατο βράδυ - ούτε δέκα μέρες που άνοιξε - και στο εστιατόριο δεν πέφτει καρφίτσα.  Ο χώρος ατμοσφαιρικός.. η αίσθηση του οικείου και της ζεστασιάς που εισπράττεις με το που μπαίνεις, σε κάνει να νιώθεις καλεσμένος σε φίλους παρά πελάτης σε εστιατόριο.
Ο Θανάσης Βασίλαινας συνεργάστηκε με τους αρχιτέκτονες Μαρία Κοκκίνου και Αντρέα Κούρκουλα και είναι ευτυχής με το αποτέλεσμα.
Η εντυπωσιακή οροφή τραβάει το βλέμμα με το πλέγμα από φιάλες κρασιού με οπτικές ίνες και η "walk-in" κάβα από γυαλί και σίδερο, σε στρατηγικό σημείο στο χώρο, με ηλεκτρονικά ελεγχόμενη θερμοκρασία και διπλά τζάμια για το φως. Ο τοίχος από κισσηρόλιθους με χωστές φωτεινές εγκοπές δίνει ξεχωριστή νότα. Το μοναστηριακό τραπέζι μπροστά στη τζαμαρία με θέα τον κήπο, δίνει δυνατότητα για πριβέ δείπνα.
Την κουζίνα έχει αναλάβει η ομάδα τριών νεαρών chef: ο Μάνος Γαρνέλης (έχει προϋπηρεσία στο Βαρούλκο), ο Δήμος Μπαλόπουλος (εντυπωσιακή η δουλειά του στο εστιατόριο του ξενοδοχείου "Daios Cove" στον Αγ. Νικόλαο Κρήτης) και ο Νίκος Βλαχάκης (παλιότερα στο Π-Box με το Χριστόφορο Πέσκια).  Νέοι, ορεξάτοι και πολλά υποσχόμενοι δημιουργούν εξαιρετικά πιάτα.
Αν και πολύ μικρό το διάστημα που ξεκίνησαν να δουλεύουν μαζί ώστε να συνδυαστούν και να βρουν τα πατήματά τους τόσο στην κουζίνα όσο και στο service, το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό.
Ξεκινήσαμε με ψαρόσουπα με κεφάλι από φρέσκια σφυρίδα· ήταν αρωματική, με αρκετά μυρωδικά και σωστή αναλογία λεμονιού.
Συνεχίσαμε με τρία ορεκτικά από τον κατάλογο, τα οποία ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο!
* Λαβράκι carpaccio μαριναρισμένο με lime
* Tartare από γαρίδες Κοιλάδας, μαγιάτικο, καπνιστή μαγιονέζα, πίκλες σέλερυ και φινόκιο
* Σκουμπρί καπνισμένο στον ξυλόφουρνο με φύλλα οξιάς που συνοδευόταν με σάλτσα αρωματικών και ξηρούς καρπούς
Αν με ρωτήσετε ποιο θα σας πρότεινα, θα σας έλεγα ότι αξίζει να τα δοκιμάσετε όλα γιατί το καθένα έχει την ιδιαιτερότητά του, είναι δημιουργικά πιάτα όλα και αφήνουν να αναδειχτεί η φρεσκάδα των υλικών τους.
Η συνέχεια ήταν κριθαρότο με γαρίδες που ήρθε σωστά χυλωμένο· ένα πιάτο που έχουμε απολαύσει αρκετές φορές στο Βασίλαινα στον Πειραιά, αυτή τη φορά τελειοποιημένο.
Οι λαχανοντολμάδες με σάλτσα κουνουπίδι αρωματισμένη με λάδι τρούφας ήταν γευστικοί αλλά τα υλικά δεν ήταν δεμένα μεταξύ τους και η τρούφα δεν ακουγόταν· επειδή είναι από τα πιάτα που παραγγέλνω πάντα όταν είναι στον κατάλογο και μ'αρέσει πολύ, έχω απαιτήσεις.
Ενδιαφέρον πιάτο μου φάνηκε το μάγουλο μόσχου σοφρίτο με πουρέ πατάτας, αλλά δυστυχώς είχε τελειώσει.. στα υπ'όψη για την επόμενη φορά.
Το αρνίσιο μπούτι με πουρέ καπνιστής μελιτζάνας ήταν καλό και το μοσχαρίσιο διάφραγμα με καρότο κονφί, φρέσκα μανιτάρια και σάλτσα bordelaise, σωστά ψημένο και τα συνοδευτικά του εξαιρετικά.
Στον κατάλογο θα βρείτε επίσης, ψάρια ημέρας που ψήνονται στα κάρβουνα.

Από γλυκά, δοκιμάσαμε φοβερή καρυδόπιτα αρωματισμένη με μαστίχα, κρέμα λευκής σοκολάτας και ζαχαρωμένα καρύδια· ακόμη κι αν δεν σας αρέσει η καρυδόπιτα, αυτή πρέπει να τη δοκιμάσετε.
Επίσης το cheesecake που ήταν μια παραλλαγή του κλασικού που ξέρετε, με πιο ανάλαφρη και ρευστή κρέμα και λίγο πιο όξινο.
Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς που είναι το must γλυκό του Βασίλαινα, είχε γίνει ανάρπαστος.. την επόμενη φορά θα ζητήσουμε να μας κρατήσουν.
Ο κατάλογος έχει πολλές ετικέτες από τον ελληνικό και διεθνή αμπελώνα, που μπορείτε να συνοδεύσετε το φαγητό σας.
Φεύγοντας, ο Θανάσης φιλικός όπως πάντα, μας ξενάγησε στο νέο του δημιούργημα και μας σύστησε τους συνεργάτες του, που είχαν επιμεληθεί το εξαιρετικό δείπνο μας.
Θέλει λίγο χρόνο ακόμη για να κυλούν όλα - και η κουζίνα και το service - με τους σωστούς ρυθμούς και σίγουρα θα γίνει "the place to be".
Τιμές € 35-40 κατ'άτομο χωρίς κρασί.

Βρασίδα 13 (όπισθεν Χίλτον, στη θέση του παλιού Αλάτσι)
Τηλ.: 210 7210501

Basegrill - Σημείο αναφοράς στο Μπουρνάζι

Ένα εστιατόριο που απευθύνεται σε κρεατολάγνους αλλά και να μην είστε, θα σας κάνει ν'αγαπήσετε το κρέας.  Όπως αναφέρει και η κεντρική σελίδα του site τους, από θαλασσινά έχουν μόνο αλάτι.
Για καλωσόρισμα, φτάνουν στο τραπέζι σας κεφτεδάκια με sauce γιαουρτιού και chips.
Σαλάτες, ο κατάλογος έχει αρκετές· θα σας πρότεινα αυτή με τη μοτσαρέλα και τοματίνια ή την "τούρτα".
Από ορεκτικά, δοκιμάστε παστουρμαδοπιτάκια, λουκάνικο μαύρου χοίρου, αλλά αυτά που δεν πρέπει να χάσετε είναι το βοδινό tartare (μην πάρετε αυτό με το αυγοτάραχο, χάνεται εντελώς η γεύση του μέσα στο κρέας) και το βοδινό καρπάτσιο με άγρια ρόκα και γραβιέρα.
Και η κορύφωση έρχεται με το top πιάτο του μαγαζιού, που παραμιλά γι'αυτό όλη η Αθήνα· "αυγά σαν τα μάτια σου" το όνομα αυτού και προσγειώνεται στο τραπέζι ένα πιάτο με μια φωλιά από ψιλοκομμένες φρέσκες πατάτες με τρία αυγά μάτια μελάτα, τα οποία ο σερβιτόρος σπάει επί τόπου.  Το γευστικό αποτέλεσμα ξεπερνάει τις προσδοκίες σας!  Σε brunch menu, θα έκανε πάταγο.
Το μοσχαρίσιο συκώτι σχάρας, είναι από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει.  Εκτός του ιδανικού ψησίματος, αυτό που απογειώνει το πιάτο είναι ο τρόπος σερβιρίσματος· όταν φτάνει στο τραπέζι, κόβεται σε πολύ λεπτές φέτες μπροστά σας, το περιχύνουν με παρθένο ελαιόλαδο και προσθέτουν φρέσκο πιπέρι.  Ακόμα κι αν δεν τρώτε το συκώτι, αξίζει να το δοκιμάσετε...
Όσο για τα κρεατικά, θα σας κάνουν να παραμιλάτε.
Η πικάνια - ένα εξαιρετικό κομμάτι κρέατος από κιλότο - έρχεται ψημένη ολόκληρη και κόβεται ενώπιον σας· αν τρώτε το κρέας καλοψημένο, προτιμήστε κάτι άλλο γιατί το συγκεκριμένο κομμάτι, θέλει ψήσιμο rare, διαφορετικά γίνεται σκληρό και άνοστο.
Εξίσου καλά είναι και η σπαλομπριζόλα και "το φιλέτο του χασάπη" (διάφραγμα).
Μπορείτε να βρείτε μεγάλη ποικιλία από ελληνικές και εισαγόμενες μπύρες (πάνω από 100) και draft.  Επίσης διαθέτουν αρκετές ετικέτες κρασιών και χύμα λευκό και κόκκινο.
Στο τέλος κερνούν μικρά εκλεράκια (νομίζω δεν θα αντέχατε τίποτα περισσότερο) και καραφάκι πα- γωμένη μαστίχα.
Τιμές €35 - 40 κατ'άτομο χωρίς κρασί.

Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως 64
Περιστέρι
Τηλ. 210 5757455

Σουβλάκι Ροδόπολις - Κοσμίδης...Η φήμη του ξεπερνά τα στενά όρια της Δραπετσώνας και του Πειραιά

Βρίσκεται στην οδό Αδριανού 13 στη Δραπετσώνα, κοντά στο περιβολάκι στην Ανάσταση. Μπαίνοντας θα δεις ένα παλιό ξύλινο χώρο με 7-8 τραπέζια και κάτι καθρέφτες· τίποτα το ιδιαίτερο. Εκεί όμως που πρέπει να εστιάσεις, είναι η κεραμιδί "γάστρα".  Εκεί βρίσκεται το μυστικό· στη γάστρα με τη μαγική κόκκινη σάλτσα, καυτερή μεν αλλά τόσο γλυκιά που δεν μπορείς ν'αντισταθείς. Αυτή η σάλτσα καθώς και το εξαιρετικό μπιφτέκι - καθαρό και χωρίς προσμίξεις - έχουν κάνει το μαγαζάκι να αντιστέκεται σθεναρά στο πέρασμα των χρόνων.
Στο τυλιχτό σουβλάκι, παραδοσιακά βάζει μόνο τομάτα, κρεμμύδι και σάλτσα.  Μη διανοηθείτε να ζητήσετε τζατζίκι ή πατάτες· πωλούνται extra γιατί κατά τον ιδιοκτήτη που είναι απόλυτος, χαλάνε τη γεύση.  Οπότε όποιος επιμένει, μπορεί να ζητήσει μερίδα πατάτες και τζατζίκι.
Για delivery ούτε συζήτηση.  Όποιος επιθυμεί να δοκιμάσει το σουβλάκι αυτό, πρέπει να φτάσει ως τη Δραπετσώνα.  Αν τύχει και πάτε εκεί, θα διαπιστώσετε ότι απλά ο ιδιοκτήτης δε γουστάρει delivery!  Μπορείτε να τηλεφωνήσετε και την ώρα που θα φτάσετε να είναι έτοιμη η παραγγελία σας ώστε να μην περιμένετε.  Ή να καθίσετε σε ένα από τα λιγοστά τραπέζια και να σας σερβίρουν, ξεχνώντας τον περιβάλλοντα χώρο και το αγενές για κάποιους service.
Τελευταία έκανε και μια επέκταση και βγάζει τραπέζια και στο πεζοδρόμιο απ'τη μεριά της Αναπαύσεως.
Αν βρεθείτε κοντά στην περιοχή, δοκιμάστε το οπωσδήποτε!
Προσοχή Τετάρτη κλειστό.

Αδριανού 13, Δραπετσώνα
Τηλ. 210 4623788

Benito delicatessen - Από την Πόλη στο Π.Φάληρο

Η οικογένεια έστησε το πρώτο της μπακάλικο γύρω στο 1950 στην Κωνσταντινούπολη και το 1980, ο κος. Benito Sanzoni με τη γυναίκα του και τους δύο γιους του, Απόστολο και Λιμπόριο, εγκαταλείπουν την Πόλη και εγκαθίστανται στην Αθήνα.  Το 1993 ανοίγουν μπακάλικο στο Παλαιό Φάληρο, περιοχή που στέγαζε τους Κωνσταντινουπολίτες, μια γειτονιά καλοφαγάδων, οι οποίοι εμπιστεύονται ακόμη και σήμερα το μαγαζί· και δεν είναι οι μόνοι, αφού έχει μαθευτεί στόμα με στόμα για τα ποιοτικά προϊόντα του, με κορυφαίο το πολίτικο φύλλο κρούστας "γιουφκά", που παραλαμβάνουν μια φορά την εβδομάδα φρέσκο από την Πόλη.
Τα είδη τους είναι πολλά και πρώτης ποιότητος· παραδοσιακά ελληνικά τυριά και εισαγωγής μοτσαρέλα, πεκορίνο, παρμεζάνα, μασκαρπόνε, brie.  Από αλλαντικά διαθέτουν σαλάμια με επικαλύψεις, παστουρμά, προσούτο με φυσικό κάπνισμα, ζαμπόν με δεντρολίβανο, λουκάνικα από τους μεγαλύτερους οίκους του εξωτερικού.
Και η πλούσια ποικιλία συνεχίζεται με πολίτικη λακέρδα, λυκουρίνους, τσιροσαλάτα, καπνιστό σο- λωμό Σκωτίας, τουρσί εισαγόμενο από Τουρκία και σπιτικό λάχανο τουρσί.
Η κα. Ευδοκία (σύζυγος του Benito) ετοιμάζει σπιτικές σαλάτες, ντολμαδάκια γιαλατζί με φρέσκο αμπελόφυλλο, λαχανοντολμάδες, μύδια ντολμάδες και πιπεριές γεμιστές.
Και φυσικά δε λείπουν τα περίφημα πολίτικα παστουρμαδοπιτάκια, τυροπιτάκια· όλα σπιτικά με το φύλλο κρούστας "γιουφκά".
Μπορείτε επίσης να βρείτε ζυμαρικά από μικρές οικοτεχνίες, διάφορες sauce και μια κάβα με λίγες αλλά καλές ετικέτες κρασιών.
Στην περιοχή είναι πολύ δύσκολο το parking· καλό θα είναι να πάτε με κάποιον παρέα γιατί μπορεί να κάνετε πολλούς κύκλους για να παρκάρετε, αναλόγως τη μέρα και την ώρα.
Μόλις άνοιξαν και μεγαλύτερο μαγαζί, χωρίς να απομακρυνθούν από τα νότια, εκεί που στεγαζόταν το εστιατόριο "Mushroom" στη Γλυφάδα (γωνία Γρ. Λαμπράκη & Αγίου Νικολάου 48).

Θέτιδος 22
Π. Φάληρο
Τηλ.: 210 9837677 - 210 9855252

Klaus Feuerbach!!! Ο μεγάλος εκλιπών από το χώρο της γαστρονομίας!!

Οι λίγες αυτές αράδες είναι πολύ μικρές για να αποδώσουν το μεγαλείο ενός καλλιτέχνη της γαστρονομίας που ζωγράφιζε πρωτοπόρες γεύσεις.  Τώρα θα μου πείτε γιατί να κάνω αναφορά σε ένα chef που δεν είναι πια εν ζωή??? Ίσως γιατί στάθηκε η αφορμή να αγαπήσω το καλό φαϊ και ότι έχει να κάνει μ'αυτό!
Ο Klaus Feuerbach ήταν ο καλύτερος chef που έχει υπάρξει στη σύγχρονη Ελλάδα.  Γερμανός στην καταγωγή, ήταν ο άνθρωπος που έφερε το πρώτο αστέρι Michelin στη χώρα μας.   Σεφ-ιδιοκτήτης του θρυλικού για την εποχή του (δεκαετία 1990) Bajazzo, αρχικά στην Πλουτάρχου στο Κολωνάκι και μετά στο Μετς, στο χώρο που σήμερα στεγάζεται η "Παραμυθοχώρα", ένας πολυχώρος για παιδιά με παραστάσεις με μαριονέτες.  Δυστυχώς δεν πρόλαβα τις καλές εποχές του εστιατορίου λόγω νεαρού της ηλικίας, αλλά οι μια-δυο φορές που απόλαυσα την κουζίνα του, ήταν αρκετές για να σχηματίσω άποψη. Άλλωστε υπήρχαν και πολλά άρθρα γύρω από το όνομά του.
Το decor του εστιατορίου κάτι μεταξύ αντικερί, παλιατζίδικου και κουκλοθέατρου (bajazzo στα γερμανικά είναι ο παλιάτσος).  Ο πελάτης έδινε την παραγγελία χωρίς κατάλογο.  Το φαγητό παρουσιαζόταν με θεατρικό τρόπο ένα-ένα πιάτο μπροστά του ωμό κι εκείνος έδινε την παραγγελία ώστε να το φάει μαγειρεμένο. Για τα γλυκά, περνούσε τρόλεϊ από το οποίο διάλεγε εκείνο που προτιμούσε. Μια haute cuisine τευτονικής αισθητικής που άφηνε άφωνους τους gourmet της εποχής.
Ήταν τόσο πρωτοποριακός που εκείνη την εποχή σέρβιρε ελάφι με σοκολάτα και αχλάδι ποσέ, όταν το πιο extreme πιάτο στα καλά εστιατόρια, ήταν το φιλέτο a la cream.  Με τα μέσα που διέθετε στο κουζινάκι του εστιατορίου, αντί "Παλιάτσο" θα έπρεπε να έχει ονομάσει το εστιατόριο "Θαυματοποιό".  Δέχτηκε σκληρή κριτική και από το κοινό και από τους δημοσιογράφους, αλλά άφησε πίσω του ιστορία, και ο ίδιος ήταν σχολή για πολλούς από τους chef της εποχής μας.  Όσοι δούλεψαν κοντά του, έχουν να πουν τα καλύτερα.

Δυστυχώς το 1998 καταβεβλημένος από ανίατη νόσο, χάνει το αστέρι του και λίγο αργότερα μη μπορώντας να δουλέψει κλείνει το εστιατόριο και χάνει και τη μάχη για τη ζωή.
Η Αθήνα χάνει ένα μεγάλο chef, αλλά όχι και το αστέρι Michelin, το οποίο απονεμήθηκε στο ίδιο τεύχος του οδηγού στον Jean de Grylleau (μαγειρικό ψευδώνυμο του Γιάννη Γκρυγιωννάκη) που μαγείρευε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου "Πεντελικόν" και σέρβιρε γαλλική κουζίνα.
Δύο μαθητές του Feurbach, τα αδέρφια Μιχάλης & Γιώργος Λυτρίβης, θέλοντας να συνεχίσουν την ιστορία του θρυλικού εστιατορίου, το 1999 ανοίγουν ένα εστιατόριο με παρόμοιο σκηνικό, την "Εδωδή" σ'ενα νεοκλασικό στο Κουκάκι.  Μέσα στον πρώτο χρόνο λειτουργίας τους κατέκτησαν την 7η θέση στο διαγωνισμό των "Χρυσών Σκούφων".  Το σκηνικό ήταν το ίδιο θεατράλε, με μαριονέτες και παλιά έπιπλα να κοσμούν το χώρο, πολύ ζεστή ατμόσφαιρα, με το Μιχάλη στην κουζίνα και το Γιώργο στη σάλα.  Η ίδια θεατρική παρουσίαση και στο φαγητό, ακόμη και ο λογαριασμός ερχόταν μέσα σε μουσικά κουτιά... ένα σκηνικό που σε έκανε να ξεφεύγεις, το αγαπήσαμε κι έγινε στέκι μας! Μπορεί το φαγητό να μην ήταν σαν του θρυλικού Bajazzo, αλλά στεκόταν σε καλό επίπεδο.  Αυτό όμως στοίχισε στο μαγαζί γιατί πάντα το συνέκριναν και από κάποιους θεωρήθηκε κακέκτυπο του αυθεντικού, που είχε πίσω του βαριά ιστορία.  Η κουζίνα του παρέμεινε στα πιάτα που ήταν πιστά αντίγραφα του μεγάλου σεφ και δεν προχώρησε σε κανένα νεωτερισμό, οπότε μετά από 14 χρόνια και μη μπορώντας να ξεπεράσει την κρίση της χώρας, έκλεισε το 2013.  Κι έτσι χάθηκε και αυτό το κάτι που μας θύμιζε το μεγάλο chef...
Πάντα θα νοσταλγώ το "Bajazzo" τόσο για το σκηνικό, όσο και για τη δημιουργική κουζίνα του..