Αλμυρίκι

Για το "Αλμυρίκι" ούτε είχα διαβάσει κάποια αναφορά ούτε κάποιος μου το είχε προτείνει. Πολύ επιφυλακτική λοιπόν ξεκίνησα με παρέα για την Αλμυρή (απόσταση μια ώρα από την Αθήνα μετά τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης) εμπιστευόμενη μόνο το ένστικτό μου που με δικαιώνει τις περισσότερες φορές.

Αν και η ευρύτερη περιοχή της Κορίνθου - εκτός μιας-δυο εξαιρέσεων - δεν έχει να επιδείξει κάτι αναφορικά με το φαγητό, η διαίσθησή μου έλεγε ότι το "Αλμυρίκι" θα ήταν μέσα στις εξαιρέσεις. Και δεν έπεσα έξω...
Το εστιατόριο είναι πάνω στη θάλασσα και τα τραπέζια του εξωτερικού χώρου πάνω σε μια εξέδρα που τη σκιάζουν τεράστια αλμυρίκια.
Αμέσως μόλις γνωρίσεις το σεφ και ιδιοκτήτη Κώστα Μπαμπαλίκη, καταλαβαίνεις απ'την ευγένεια και το χαμηλό προφίλ του, γιατί απέχει από δημοσιότητα και διαφήμιση.
Διαφήμιση για το μαγαζί του είναι η εξαιρετική πρώτη ύλη που χρησιμοποιεί, η τεχνική στη μαγειρική του και η προσωπική σχέση που δημιουργεί με τον πελάτη.
Ο Κώστας ήταν για χρόνια δίπλα στο Μιχάλη Λυτρίβη (μαθητή του αλησμόνητου Klaus Feurbach) στην "Εδωδή" και μετά για αρκετά χρόνια στον "Αστέρα".
Αποφάσισε με τη γυναίκα του ότι θέλουν να μεγαλώσουν το παιδί τους μακριά απ'τη μεγαλούπολη κι άνοιξαν το "Αλμυρίκι".

Ο κατάλογος δεν εστιάζει μόνο στα ψαρικά όπως θα περίμενε κάποιος, αφού το μαγαζί είναι πάνω στη θάλασσα. Κινείται και σε θαλασσινά (ότι βρει φρέσκο απ'τα καϊκια - οπότε δεν αναφέρονται τα περισσότερα στον κατάλογο, αφού είναι ημέρας) αλλά και σε κρεατικά. Κι όσο κι αν αυτό μας ξενίζει, όταν το αποτέλεσμα είναι καλό, δεν έχουμε παρά να επιβραβεύσουμε την προσπάθεια.
Βρεθήκαμε στο Αλμυρίκι Κυριακή των Βαϊων, οπότε λόγω της ημέρας κινηθήκαμε ως επί το πλείστον σε ψαρικά κι εμπιστευθήκαμε τον Κώστα να μας κάνει μενού, αφού ρίξαμε μια ματιά στον κατάλογο.
Το ξεκίνημα με φρέσκο ζυμωτό ψωμί ήταν μια πρώτη καλή ένδειξη.
Η ταραμοσαλάτα με λευκό ταραμά και ψητές αραβικές πίτες ήταν καλή, αλλά - κατά την προσωπική μου άποψη - τη σπιρτάδα της κάλυπτε κάποιο υλικό. Ίσως επειδή μ'αρέσει πολύ κι έχω κάνει "διατριβή" στην ταραμοσαλάτα να είμαι λίγο απαιτητική.
Ο "καλυμνιώτικος ντάκος" με τομάτα, μπόλικο φρέσκο κρεμμύδι, καπνιστή μελιτζάνα, ελιές και κοπανιστή Καλύμνου, μας κέρδισε με τη φρεσκάδα των υλικών του και θα θέλαμε λίγο πιο έντονη την παρουσία της κοπανιστής στο πιάτο.

Εξαιρετικό το καρπάτσιο παντζαριού με φρέσκο πορτοκάλι και κατσικίσιο τυρί.
Το ψητό χταπόδι καθόταν πάνω σε αγιορείτικη μελιτζανοσαλάτα και το συνόδευαν κομματάκια φρυγανισμένου ψωμιού. Πολύ καλός ο συνδυασμός αλλά εγώ το προτιμώ να μην έχει περάσει από κατσαρόλα πριν το ψήσιμο, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Ελλήνων που θέλουν να έχει μαλακώσει. Δεν έχανε βέβαια καθόλου σε νοστιμιά γιατί ήταν πολύ φρέσκο.
Το τηγανόψωμο με χειροποίητο φύλλο και σπιτική μαρμελάδα πορτοκάλι είναι must! Το τηγάνι του αέρινο, καθόλου βαρύ.

Το ψητό καλαμάρι συνοδεύεται από tartare παντζαριού και μια ελαφριά sauce.
Και την έκπληξη μας την είχε για το τέλος με φρέσκες ζουμερές καραβίδες ημέρας που τις έκανε κριθαρώτο άψογα χυλωμένο.
Τα πρώτα πιάτα συνόδευσε ένα ασύρτικο Χατζηδάκη και τα κυρίως ένα Viognier του Σκούρα.
Για επιδόρπιο σιμιγδαλένιος χαλβάς, που δεν άφηνε την αίσθηση λαδιού στη γεύση και συνοδευόταν από σιρόπι ζεστής καραμέλας.
Το γλυκό μας συνόδευσε παλαιωμένο τσίπουρο Τσιλιλή.
Απ' το Αλμυρίκι φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις και πραγματικά εύχομαι να παραδειγματιστούν κι άλλοι εστιάτορες της περιοχής γιατί τα πράγματα αλλάζουν καθημερινά.
Πρέπει να εστιάσουν στα προϊόντα της ελληνικής υπαίθρου και να πάψουν να σερβίρουν προκάτ και αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα, γιατί το κοινό που απευθύνονται πλέον γνωρίζει και αναζητά το καλύτερο.
Υπολογίστε κόστος κατ'άτομο €25-30 χωρίς κρασί για πλήρες γεύμα.

Επαρχιακή οδός Μονής Ταξιαρχών, Κάτω Αλμυρή
Τηλ. 2741 0 34230