Αθήρι (updated) - Κεραμεικός

Σ'έναν όμορφο κήπο επί της οδού Πλαταιών στον Κεραμεικό - τώρα που ανοίγει ο καιρός - ο Αλέξανδρος Καρδάσης σερβίρει γεύσεις της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Σαντορίνης και όχι μόνο.
Τον θυμάμαι στα πρώτα του βήματα ακόμη, όταν ξεκίναγε δειλά το 2004 απ'το πρώτο μαγαζί στον Κορυδαλλό.

Από τότε, έκανε άλματα πατώντας πάντα σταθερά πάνω στην παράδοση και τα ελληνικά προϊόντα.
Παρόλο που ήταν στην ομάδα του Πέσκια στο "48" τράβηξε ένα δικό του δρόμο στηριζόμενος σε αυθεντικές ελληνικές πρώτες ύλες κάνοντας στροφή προς την παράδοση χωρίς να απεμπολεί τις τεχνικές της υψηλής γαστρονομίας.
Την κουζίνα του Καρδάση, έχω δοκιμάσει αρκετές φορές και έχω κάνει αναφορά και παλιότερα στο εστιατόριό του, το "Αθήρι". Από την τελευταία μου επίσκεψη θεωρώ ότι διανύει την καλύτερη περίοδό του μαγειρικά.
Το καλωσόρισμά του μια σούπα καρότο, πορτοκάλι και ginger σε προϊδεάζει για το μενού που θ'ακολουθήσει.
Τη φάβα την αγάπησα στο Αθήρι από τότε ακόμη στην πρώτη της εκτέλεση στον Κορυδαλλό, που τη σέρβιρε με καπαρόφυλλα· την έχει εξελίξει εντυπωσιακά και τη συνδυάζει με καραμελωμένο κρεμμύδι και γλυκό τοματάκι.
Η σαλάτα με τα διάφορα ψάρια, κρέμα ταραμά, μπισκότο με τζίντζερ και σετσουάν, είναι ένα πιάτο δημιουργικό με εξαιρετική πρώτη ύλη και ωραία παρουσίαση.

Τα νιόκι σουπιάς με σπανάκι γλασέ και τηγανητά chips ρυζιού, επιδέχεται κάποιας βελτίωσης· θεωρώ ότι τα νιόκι δεν κρατούσαν όσο έπρεπε και έχαναν τόσο στην παρουσίαση όσο και στη γεύση.
Ο λουκουμάς μπακαλιάρου ήταν αέρινα τηγανισμένος και πολύ ωραίος ο συνδυασμός με την ελαφριά σκορδαλιά γλυκοπατάτας.
Το κριθαρότο με φρέσκια μαύρη τρούφα μαγειρεμένο σε ζωμό πορτσίνι ήρθε άψογα χυλωμένο και το κασέρι Ξάνθης του πήγαινε τρελά.
Το μοσχαρίσιο μάγουλο γάλακτος συνδυασμένο με χειροποίητες πέτουλες και γραβιέρα Αρκαδίας είναι ένα rustic πιάτο, ναι μεν πολύ νόστιμο αλλά και βαρύ συγχρόνως.
Η creme brulee με τρεις γεύσεις (πορτοκάλι-καρδάμωμο, ελληνικός καφές, καραμέλα) είναι ένα γλυκό που δε φεύγει ποτέ από τον κατάλογο και δικαίως· η ελαφριά γεύση του είναι ότι χρειάζεται κάποιος για να κλείσει το γεύμα του.
Δοκίμασα και αυτό με τα ψητά μήλα, μπισκότο ελαιόλαδου, καρότο confit, σάλτσα λεμόνι και σιρόπι δυόσμου αλλά θα έλεγα ότι τα υλικά δεν ήταν δεμένα μεταξύ τους αν και οι γεύσεις συνδυάζονταν πολύ καλά.

Η μους σοκολάτας με μπισκότο πραλίνας, σάλτσα βανίλιας και tuile φουντούκι, θα ικανοποιήσει απόλυτα chocoholics και μη!
Η λίστα κρασιού στηρίζεται στον ελληνικό αμπελώνα και είναι σωστά τιμολογημένη.
Κόστος γύρω στα €35 κατ'άτομο χωρίς κρασί.

Πλαταιών 15, Κεραμεικός
Τηλ. 210 3462983
                                                     

Herodion Hotel - Κουζίνα για απαιτητικούς ουρανίσκους!

Σπάνια μου συμβαίνει μπαίνοντας σε ένα εστιατόριο και μάλιστα όταν αυτό είναι σε χώρο ξενοδοχείου, να αισθανθώ τόσο οικεία... να χαλαρώσω...να νιώσω φιλοξενούμενη!
Πιστεύω ότι - σε μεγάλο βαθμό - αυτό οφείλεται στη γλυκύτατη ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου "Herodion", Κάτια Τσιμιδοπούλου, η οποία έχει βρει την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στον επαγγελματισμό και στο μεράκι της οικοδέσποινας.

Επένδυσε και εμπιστεύτηκε μια ομάδα ταλαντούχων ανθρώπων με φρέσκες ιδέες, οι οποίοι απέχουν απ'το γαστρονομικό star system και δικαιώθηκε απόλυτα!
Επικεφαλής στην κουζίνα ο Μανώλης Μαυριγιαννάκης και ο Μάριος Πιρπιρίδης, δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό!
Βασίζονται σε κλασικές ελληνικές γεύσεις κι εξαιρετικές πρώτες ύλες. Με τη χρήση σύγχρονων τεχνικών της μοριακής γαστρονομίας, δημιουργούν πιάτα που αξίζουν μνείας και σίγουρα είναι αυτά που αξίζει να δοκιμάσουν οι τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα μας.
Βρέθηκα να δειπνώ στο εστιατόριο "Atrium", ένα αίθριο με γυάλινη οροφή που αντικρύζει τον κήπο του ξενοδοχείου, 21 Μάρτη στα πλαίσια της διοργάνωσης "Gout de France 2018" και απόλαυσα ένα menu σύμφωνα με τα γαλλικά πρότυπα.
Το χώρο λούζουν τα μεσημέρια οι ακτίνες του ήλιου και το βράδυ το φως του φεγγαριού. Ιδιαίτερα ατμοσφαιρικός με δύο μεγάλους πολυελαίους, ένα πίνακα της Ε. Ταμπτά, χειροποίητα χαλιά και ξεχωριστά αντικείμενα. Ιδανικός τόσο για ένα ρομαντικό ή φιλικό δείπνο όσο και ένα επαγγελματικό αντίστοιχα.

Κι ας πάμε στα πιάτα που δοκίμασα και μου έδωσαν μια καλή αίσθηση για τις δυνατότητες των δύο σεφ και της ομάδας τους.

Ξεκίνημα με πατέ από συκωτάκια πουλερικών με πικάντικη μαρμελάδα βατόμουρο· εξαιρετική παρουσίαση πιάτου σ'ένα παιχνίδι χρωμάτων και γεύσεων.

Συνέχεια με ψητό porchini με fondant κατσικίσιου τυριού, ψητό αχλάδι και σάλτσα foies gras· αρμονικός συνδυασμός των γεύσεων σ'ένα πιάτο που φώναζε "Γαλλία" από χιλιόμετρα μακριά.

Το πιάτο που για μένα θα πρέπει να μπει σταθερά στο menu, είναι ο καραμελωμένος μπακαλιάρος σε miso-σέλινο με σάλτσα beurre blanc. Η γλυκιά γεύση του ψαριού απ'το miso, ένα touch από σέλινο σε συνδυασμό με τη βουτυράτη beurre blanc έκαναν τους γευστικούς μου κάλυκες να στήσουν τρελό χορό.

Σε πολύ καλό επίπεδο στεκόταν αντίστοιχα ο κρασάτος κόκκορας Βουργουνδίας, τυλιγμένος στο δέρμα του και σερβιρισμένος πάνω σε πουρέ κολοκάσι.

Ένα γαλλικό δείπνο, συμπληρώνεται συνήθως από πλατό τυριών· εδώ οι σεφ σκέφτηκαν κάτι πιο προχωρημένο που η γεύση του έμεινε στη μνήμη μου. Camembert με chutney παντζάρι και τρούφα το οποίο καθόταν σε μαλακό μπισκότο από χουρμάδες.

Όσο για το επιδόρπιο, μπορεί να κάνει chocoholics και μη, να ορκίζονται στο όνομά του· choux με μους πικρής σοκολάτας, βατόμουρο και κροκάν φουντουκιού.
Η λίστα κρασιού έχει καλές ετικέτες και είναι σωστά τιμολογημένη.
Σίγουρα στο menu θα βρείτε διαφορετικά πιάτα από εκείνης της βραδιάς, αλλά η τεχνική των σεφ με κάνει να πιστεύω ότι με όποια πρώτη ύλη κι αν δουλέψουν, θα φέρουν εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Τώρα που ανοίγει ο καιρός, το εστιατόριο λειτουργεί στο roof garden του ξενοδοχείου στο "Point A" με θέα το μνημείο της Ακρόπολης.
Κόστος κατ'άτομο γύρω στα €40 χωρίς κρασί.

Ροβέρτου Γκάλλι 4, δίπλα στο μουσείο Ακρόπολης
Τηλ. 210 9236832

Parla - Ο Θοδωρής Παπανικολάου κάνει come back στα βόρεια!

Σ'ένα παλιό νεοκλασικό του 19ου αιώνα στην Κηφισιά, που κάποτε στέγαζε το "Γεύσεις με Ονομασία Προέλευσης" και για μικρό χρονικό διάστημα το "Shy Horse", βρίσκουμε πλέον το "Parla".
Τα ηνία της κουζίνας έχει ο ταλαντούχος σεφ Θοδωρής Παπανικολάου. Την κουζίνα του θα χαρακτήριζα ιταλική αλλά στην πιο "φευγάτη" εκδοχή της! Τα πιάτα του δημιουργικά, απέχουν πολύ από τα ιταλικά που έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας.

Ο Παπανικολάου είναι επηρεασμένος απ'την κουλτούρα της γειτονικής χώρας καθώς ξεκίνησε την καριέρα του στο 3άστερο "Enoteca Pinchiorri" στη Φλωρεντία και μεταμορφώθηκε στο τοσκανέζικο "Ora d'Aria" του Μάρκο Στάμπιλε.
Στην Ελλάδα έδωσε δείγματα γραφής στην εμβληματική "Σελήνη" στη Σαντορίνη και έκανε ένα γρήγορο πέρασμα από το "Sense", το εστιατόριο του ξενοδοχείου "Athens Was" στη Δ. Αρεοπαγίτου, με πιάτα πολύ δημιουργικά που εντυπωσίασαν τους κριτικούς γεύσης.
Στο "Parla" ακολουθεί μοντέρνα ιταλικά μονοπάτια!
Το amuse bouche σε βάζει αμέσως στο παιχνίδι, αφού ο σεφ σε καλωσορίζει με παλαμίδα σερβιρισμένη με αφρό κολοκυθιού.
Τα ψωμάκια - 3 ειδών (focaccia, brioche και ένα ακόμη) - σερβίρονται ζεστά με έναν αφρό βούτυρου.
Το tartare μοσχαριού με χαβιάρι μαύρης τρούφας και chips πατάτας έχει περιθώρια βελτίωσης... το κρέας εξαιρετικής ποιότητας αλλά μου έλειψε το κάτι παραπάνω που θα απογείωνε τη γεύση.
Το πιάτο με το όνομα "mortadella" είναι πράγματι εμπνευσμένο... parfait foie gras, φιστίκι Αιγίνης και sorbet παντζάρι, σερβιρισμένο σε brioche.

Το "tortelli carbonara" είναι μια carbonara που δε μοιάζει με καμιά από όσες έχετε δοκιμάσει ως τώρα! Το αυγό εμπεριέχεται στο tortelli και είναι σερβιρισμένο με αφρό παρμεζάνας.
Για τα χτένια με κρέμα ribolita, πίκλα κρεμμύδι, καρότο, ginger κι αυγοτάραχο με καφέ, έχω τις ενστάσεις μου... ίσως θα ήθελα πιο δεμένες τις γεύσεις μεταξύ τους. Το στήσιμο του πιάτου οφείλω να ομολογήσω, εξαιρετικό!
Τέλος το ψάρι ημέρας ήρθε άψογα ψημένο πάνω σε ένα αριστοτεχνικά εκτελεσμένο ριζότο αχινού με κρέμα τρούφας.
Το τιραμισού ήταν καλό, χωρίς να διεκδικεί δάφνες!
Η wine list εστιάζει στον ιταλικό αμπελώνα.
Αυτό που θέλει βελτίωση και πρέπει να εστιάσουν είναι το service!

Το εστιατόριο Παρασκευή βράδυ ήταν γεμάτο και ένα μόνο άτομο ήταν στην υποδοχή και στις παραγγελίες όλων των πελατών! Το υπόλοιπο προσωπικό εξυπηρετούσε σερβίροντας, αλλά χωρίς να γνωρίζουν ακριβώς τη σύσταση των πιάτων. Ο ρυθμός που ήρθαν τα πιάτα ήταν σχετικά καλός, αλλά για αυτού του επιπέδου εστιατόριο, έχεις άλλες απαιτήσεις.
Να σημειώσω ότι μοιραζόμασταν τα πιάτα εν είδη menu degustation! Δεν είχαμε την απαίτηση να είναι μοιρασμένα από τον σεφ στην κουζίνα πριν φτάσουν στο τραπέζι η να μας τα μοιράσει ο σερβιτόρος...αλλά απουσίαζε από τα πιάτα το κουτάλι ώστε να σερβίρουμε στα πιάτα μας. Φαντάζομαι ότι δεν ήταν λογικό να σερβίρουμε το ριζότο ή την carbonara με το πιρούνι μας.
Αναφορικά με τη φοβερή οχλοβοή που επικρατούσε στο χώρο και δεν μας άφηνε να απολαύσουμε το δείπνο μας, ίσως έτυχε.. και σίγουρα δεν ευθύνεται κάποιος γι'αυτό.
Πιστεύω ότι με τον καιρό θα βρουν τους ρυθμούς τους γιατί σε ένα εστιατόριο τέτοιου επιπέδου που το κόστος κατ'άτομο ξεπερνάει τα €50, έχεις την απαίτηση να κυλούν όλα ομαλά.
Σίγουρα για τα δημιουργικά πιάτα του σεφ, θα επανέλθω τώρα που μπαίνει καλοκαίρι και θα σερβίρουν στον πανέμορφο δροσερό κήπο τους και ευελπιστώ να έχει περάσει το πρώτο διάστημα με τις "παιδικές ασθένειες".

Λ. Κηφισίας 317Β, Κηφισιά
Τηλ.: 210 6202890

Γιουβετσάκια - Άνω Γλυφάδα

Ο ορισμός που θα έδινα στα "Γιουβετσάκια" στην Άνω Γλυφάδα, είναι "γαστροταβέρνα"!
Το ότι συνυπάρχουν στον κατάλογο κρεατικά και ψαρικά, είναι πάντα ο λόγος που με απωθεί ένα μαγαζί...εδώ όμως είναι ο λόγος που θα με κάνει να επιστρέφω ξανά και ξανά στα "Γιουβετσάκια" για να δοκιμάσω όλο και περισσότερα πιάτα.

Τώρα που ανοίγει ο καιρός, σερβίρουν σε μια αυλή που σε γυρίζει πίσω σε παλιές εποχές. Στον εσωτερικό χώρο οι τοίχοι είναι γεμάτοι από φωτογραφίες ηθοποιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και λίγες φιγούρες του θεάτρου σκιών. Τα τραπέζια στρωμένα με καρό τραπεζομάντηλα.
Ο Χάρης Τζίτζης - ιδιοκτήτης και μάγειρας του μαγαζιού - είναι μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία που σε κερδίζει αμέσως.
Διαλέγει την καλύτερη πρώτη ύλη και ότι φτάνει στην κουζίνα του είναι πρώτης ποιότητας.
Χόρτα βρασμένα al dente, παντζάρια γλύκισμα, υπαίθρια κολοκυθάκια και σπιτικά ντολμαδάκια με αμπελόφυλλο.
Το τηγάνι τους αέρινο· η Εύα Πασανικολάκη - αφανής ηρωίδα - φροντίζει να φτάνουν στο τραπέζι σας στικς κολοκυθιού που δεν θα βρείτε εύκολα αλλού.
Τη μέρα της επίσκεψής μας, είχαν ουρές πεσκανδρίτσας ημέρας.. αν τις βρείτε, μην τις χάσετε!
Οι γαρίδες Κοιλάδας ήταν φρεσκότατες και ψημένες άψογα. Τα όστρακα που φτάνουν από Χαλκίδα συνήθως, είναι πειρασμός!

Ο παστός μπακαλιάρος με το χρυσαφένιο κουρκούτι, ήρθε τηγανισμένος άψογα, συνοδεία σκορδαλιάς με ήπια διακριτική γεύση και πολύ καλή υφή.
Δε θα έφευγα όμως από τα "Γιουβετσάκια" αν δε δοκίμαζα το πιάτο "must" του μαγαζιού... γιουβέτσι μοσχάρι! Ήρθε στο πήλινο και γυρίζοντάς το αχνιστό στο πιάτο μας (φυσικά όχι από φούρνο μικροκυμάτων) έφερνε μνήμες μαμαδίστικου Κυριακάτικου τραπεζιού. Το κρέας έλιωνε και το κριθαράκι χυλωμένο, χωρίς υπερβολές τομάτας και λαδιού. Η τριμμένη μυζήθρα ολοκλήρωνε το πιάτο.
Στα γύρω τραπέζια κυκλοφορούσαν κρεατικά της ώρας που τα ζήλεψα και είναι στο πρόγραμμα για την επόμενη φορά.
Για επιδόρπιο, γιαούρτι με τρία διαφορετικά γλυκά του κουταλιού, σπιτικά.
Το service άψογο, παρόλο που το μαγαζί ήταν γεμάτο μέσα-έξω και περίμενε κόσμος να αδειάσει τραπέζι.
Υπολογίστε γύρω στα €25 - 30 το άτομο για ένα πλούσιο γεύμα.

Ιθώμης 20 & Μωρέως 45
Άνω Γλυφάδα
Τηλ. 210 9648081

MAZI Λονδίνο - Το μεγαλείο της ελληνικής κουζίνας

Η Χριστίνα Μουράτογλου είναι μια Ελληνίδα επιχειρηματίας που μετακόμισε στο Λονδίνο στα 18 της και αποφάσισε να μυήσει τους Λονδρέζους στην ελληνική κουζίνα.
Το 2012 άνοιξε το "ΜΑΖΙ", ένα μοντέρνο ελληνικό εστιατόριο· ως τότε οι Λονδρέζοι θεωρούσαν ελληνική κουζίνα, αυτή που πρόσφεραν τα τουριστικά ελληνικά εστιατόρια της πόλης.
Το πάθος της Χριστίνας για το ελληνικό φαγητό και η συνεργασία της με τον Adrien Carre, έφεραν νέο αέρα ελληνικής δημιουργικής κουζίνας στο Notting Hill.

Ο Independent πριν λίγες μέρες αφιέρωσε άρθρο στη νεαρή επιχειρηματία.
Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο. Μετά από συνεργασίες με σεφ όπως ο Γιώργος Βενιέρης και ο Αθηναγόρας Κωστάκος, το μενού αυτή την εποχή έχει την υπογραφή του Αλέξανδρου Χαραλαμπόπουλου, ενός απ'τα ταλέντα της νέας γενιάς μαγείρων και επικεφαλής στην κουζίνα είναι ο John Σκοτίδας.
Θεωρούν το πιο δημοφιλές πιάτο του μαγαζιού, τη φέτα τεμπούρα με μαρμελάδα λεμόνι και μαρέγκες από κάπαρη.  Αντίστοιχα μ'αυτό και καθόλου σε κατώτερο επίπεδο στέκονται πιάτα όπως το σπανακοριζότο, η σαλάτα κινόα με baby παντζάρια και χτένια καθώς και και το κοτόπουλου χουνκιάρ μπεγιεντί με μαύρη τρούφα και μανιτάρια.

Δεν έχω δοκιμάσει την κουζίνα του "Mazi" καθώς έχω χρόνια να πάω Λονδίνο αλλά είμαι πολύ σίγουρη για τα δημιουργικά πιάτα του Αλέξανδρου, καθώς είχα δοκιμάσει αρκετά απ'αυτά στο Kastri Bristo και η εξέλιξη του chef τα τελευταία χρόνια είναι ραγδαία.
Η λίστα κρασιών ποντάρει στον ελληνικό αμπελώνα όπως είναι φυσικό!
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε και το πρώτο βιβλίο με οικογενειακές συνταγές της ιδιοκτήτριας και περιλαμβάνει επίσης τα καλύτερα πιάτα του μαγαζιού, με τον τίτλο "Mazi: Modern Greek Food".
Οι βλέψεις της Χριστίνας και του Adrien είναι να ανοίξουν ένα ακόμη εστιατόριο με ελληνική κουζίνα το επόμενο φθινόπωρο, αλλά λίγο "διαφορετικό".
Προσπάθειες όπως αυτή καθώς και το "Meraki" που άνοιξε πριν λίγους μήνες στη βρετανική πρωτεύουσα, με επικεφαλής chef τον Αθηναγόρα Κωστάκο, μας κάνουν περήφανους για την κουζίνα μας! Μια κουζίνα αυθεντικά ελληνική κι αυτή που πρέπει να βγαίνει εκτός των ορίων της χώρας μας!

Hillgate Street, Notting Hill, Λονδίνο
Τηλ.: 020 7229 3794 

Blue Fish Βουλιαγμένη - Σε μοναδικό σημείο, αλλά....

Ξεκίνησα με την καλύτερη των διαθέσεων για βόλτα στην παραλιακή αφού ο καιρός ήταν καλοκαιρινός και το σπίτι δεν με κρατούσε.
Αν και γνωρίζω καλά ότι οι ταβέρνες και τα περισσότερα εστιατόρια πάνω στη θάλασσα είναι κάτω του μετρίου, είχα τόση ανάγκη ν'απολαύσω τη θάλασσα αυτό το καλοκαιρινό μεσημέρι του Απρίλη, που το ρίσκαρα.
Δεν θα έλεγα ότι ήταν καλή ιδέα...

Το "Blue Fish" μου το σύστησαν κάποιοι φίλοι και είναι σε ένα μοναδικό σημείο στον κόλπο της Βουλιαγμένης, δίπλα στη θάλασσα. Απ'την πλειοψηφία των τραπεζιών, η θέα είναι καταπληκτική!
Φτάνοντας λοιπόν και αφού είχα κάνει κράτηση νωρίτερα, άφησα το αυτοκίνητο σε προσωπικό που εξυπηρετούσε τους πελάτες καθότι στην περιοχή το parking είναι πολύ δύσκολο. Με ενημέρωσαν ότι κατά την αποχώρηση υπάρχει αναμονή γύρω στα 10 λεπτά...ούτε σε νυχτερινό κέντρο να ήμουν! Θα μπορούσαν κάλλιστα όταν ζητούσαμε λογαριασμό, να ενημερώσουν το προσωπικό ότι θα αποχωρούσαμε σύντομα και να περιμένουμε στο τραπέζι μας.
Το παραβλέπω και μπαίνουμε στο χώρο του εστιατορίου όπου μας συνοδεύει κάποιος στο τραπέζι μας που πράγματι είναι δίπλα στη θάλασσα και με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός.
Ο κατάλογος έχει ενδιαφέρον.. αρκετά ορεκτικά με θαλασσινή αύρα, ζυμαρικά ως επί το πλείστον με θαλασσινά, και φρέσκα ψάρια.

Δίνουμε παραγγελία σχετικά σύντομα αλλά από κει και πέρα τα πάντα κυλούν με ρυθμούς ραθυμίας στο service. Με το μαγαζί να σφύζει από κόσμο για να έρθει το πρώτο ορεκτικό πέρασε μισή ώρα. Ζητήσαμε επιπλέον ψωμί αφού είχε εξαντηληθεί το πρώτο μετά από τόση ώρα αναμονής και ήρθαν μετά από ένα τέταρτο δύο φέτες σαν τσιγαρόχαρτα για να συνοδεύσουμε την ταραμοσαλάτα, που οφείλω να ομολογήσω ήταν αρκετά καλή.
Στο tartare λαυράκι η ένταση στη γεύση από το ζωμό εσπεριδοειδών κάλυπτε εντελώς το ψάρι... θα έλεγα ότι περισσότερο θύμιζε φρουτοσαλάτα.
Το service συνέχισε με τους ίδιους ρυθμούς... κάθε φορά που χρειαζόμασταν κάτι, έπρεπε να ψάχνουμε κάποιον απ'το προσωπικό και ότι ζητούσαμε ερχόταν μετά από ένα τέταρτο.
Οι γαρίδες τεμπούρα συνοδεύονταν από μια sauce λίγο καυτερή στην οποία και πάλι κυριαρχούσαν αρώματα εσπεριδοειδών.

Για κυρίως επιλέξαμε ένα κριθαρότο με καραβίδες και μπούκοβο και ταλιατέλες με σκορπίνα και τσιπς αποξηραμένης παλαμίδας. Και τα δύο στέκονταν σε καλό επίπεδο, τηρουμένων των αναλογιών.
Το μαγαζί φημίζεται για το ψάρι (φρέσκο επιλογής σας) που το κάνει σε πέντε διαφορετικά στάδια, αλλά με τόσο κόσμο και αυτό το service ευτυχώς που δεν κάναμε αυτή την επιλογή γιατί ίσως θα ήμασταν εκεί ως τη δύση.
Ίσως κάποιο βραδάκι καθημερινής, τώρα που ανοίγει ο καιρός να έχει ενδιαφέρον.
Υπολογίστε γύρω στα €30-40 κατ'άτομο χωρίς κρασί.

Λ. Ποσειδώνος 4, Βουλιαγμένη
Τηλ. 210 9671778

Αλμυρίκι

Για το "Αλμυρίκι" ούτε είχα διαβάσει κάποια αναφορά ούτε κάποιος μου το είχε προτείνει. Πολύ επιφυλακτική λοιπόν ξεκίνησα με παρέα για την Αλμυρή (απόσταση μια ώρα από την Αθήνα μετά τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης) εμπιστευόμενη μόνο το ένστικτό μου που με δικαιώνει τις περισσότερες φορές.

Αν και η ευρύτερη περιοχή της Κορίνθου - εκτός μιας-δυο εξαιρέσεων - δεν έχει να επιδείξει κάτι αναφορικά με το φαγητό, η διαίσθησή μου έλεγε ότι το "Αλμυρίκι" θα ήταν μέσα στις εξαιρέσεις. Και δεν έπεσα έξω...
Το εστιατόριο είναι πάνω στη θάλασσα και τα τραπέζια του εξωτερικού χώρου πάνω σε μια εξέδρα που τη σκιάζουν τεράστια αλμυρίκια.
Αμέσως μόλις γνωρίσεις το σεφ και ιδιοκτήτη Κώστα Μπαμπαλίκη, καταλαβαίνεις απ'την ευγένεια και το χαμηλό προφίλ του, γιατί απέχει από δημοσιότητα και διαφήμιση.
Διαφήμιση για το μαγαζί του είναι η εξαιρετική πρώτη ύλη που χρησιμοποιεί, η τεχνική στη μαγειρική του και η προσωπική σχέση που δημιουργεί με τον πελάτη.
Ο Κώστας ήταν για χρόνια δίπλα στο Μιχάλη Λυτρίβη (μαθητή του αλησμόνητου Klaus Feurbach) στην "Εδωδή" και μετά για αρκετά χρόνια στον "Αστέρα".
Αποφάσισε με τη γυναίκα του ότι θέλουν να μεγαλώσουν το παιδί τους μακριά απ'τη μεγαλούπολη κι άνοιξαν το "Αλμυρίκι".

Ο κατάλογος δεν εστιάζει μόνο στα ψαρικά όπως θα περίμενε κάποιος, αφού το μαγαζί είναι πάνω στη θάλασσα. Κινείται και σε θαλασσινά (ότι βρει φρέσκο απ'τα καϊκια - οπότε δεν αναφέρονται τα περισσότερα στον κατάλογο, αφού είναι ημέρας) αλλά και σε κρεατικά. Κι όσο κι αν αυτό μας ξενίζει, όταν το αποτέλεσμα είναι καλό, δεν έχουμε παρά να επιβραβεύσουμε την προσπάθεια.
Βρεθήκαμε στο Αλμυρίκι Κυριακή των Βαϊων, οπότε λόγω της ημέρας κινηθήκαμε ως επί το πλείστον σε ψαρικά κι εμπιστευθήκαμε τον Κώστα να μας κάνει μενού, αφού ρίξαμε μια ματιά στον κατάλογο.
Το ξεκίνημα με φρέσκο ζυμωτό ψωμί ήταν μια πρώτη καλή ένδειξη.
Η ταραμοσαλάτα με λευκό ταραμά και ψητές αραβικές πίτες ήταν καλή, αλλά - κατά την προσωπική μου άποψη - τη σπιρτάδα της κάλυπτε κάποιο υλικό. Ίσως επειδή μ'αρέσει πολύ κι έχω κάνει "διατριβή" στην ταραμοσαλάτα να είμαι λίγο απαιτητική.
Ο "καλυμνιώτικος ντάκος" με τομάτα, μπόλικο φρέσκο κρεμμύδι, καπνιστή μελιτζάνα, ελιές και κοπανιστή Καλύμνου, μας κέρδισε με τη φρεσκάδα των υλικών του και θα θέλαμε λίγο πιο έντονη την παρουσία της κοπανιστής στο πιάτο.

Εξαιρετικό το καρπάτσιο παντζαριού με φρέσκο πορτοκάλι και κατσικίσιο τυρί.
Το ψητό χταπόδι καθόταν πάνω σε αγιορείτικη μελιτζανοσαλάτα και το συνόδευαν κομματάκια φρυγανισμένου ψωμιού. Πολύ καλός ο συνδυασμός αλλά εγώ το προτιμώ να μην έχει περάσει από κατσαρόλα πριν το ψήσιμο, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Ελλήνων που θέλουν να έχει μαλακώσει. Δεν έχανε βέβαια καθόλου σε νοστιμιά γιατί ήταν πολύ φρέσκο.
Το τηγανόψωμο με χειροποίητο φύλλο και σπιτική μαρμελάδα πορτοκάλι είναι must! Το τηγάνι του αέρινο, καθόλου βαρύ.

Το ψητό καλαμάρι συνοδεύεται από tartare παντζαριού και μια ελαφριά sauce.
Και την έκπληξη μας την είχε για το τέλος με φρέσκες ζουμερές καραβίδες ημέρας που τις έκανε κριθαρώτο άψογα χυλωμένο.
Τα πρώτα πιάτα συνόδευσε ένα ασύρτικο Χατζηδάκη και τα κυρίως ένα Viognier του Σκούρα.
Για επιδόρπιο σιμιγδαλένιος χαλβάς, που δεν άφηνε την αίσθηση λαδιού στη γεύση και συνοδευόταν από σιρόπι ζεστής καραμέλας.
Το γλυκό μας συνόδευσε παλαιωμένο τσίπουρο Τσιλιλή.
Απ' το Αλμυρίκι φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις και πραγματικά εύχομαι να παραδειγματιστούν κι άλλοι εστιάτορες της περιοχής γιατί τα πράγματα αλλάζουν καθημερινά.
Πρέπει να εστιάσουν στα προϊόντα της ελληνικής υπαίθρου και να πάψουν να σερβίρουν προκάτ και αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα, γιατί το κοινό που απευθύνονται πλέον γνωρίζει και αναζητά το καλύτερο.
Υπολογίστε κόστος κατ'άτομο €25-30 χωρίς κρασί για πλήρες γεύμα.

Επαρχιακή οδός Μονής Ταξιαρχών, Κάτω Αλμυρή
Τηλ. 2741 0 34230